Tida gjeng, men vi kan ikkje gjere så mykje med det - Og ærleg tala: Dei gangane tida stod stille, . . . ville vi ha gjennopplevd dei? - Nokre av dei kanskje, men ikkje alle - Og det at vi vert eldre? Nei, alternativet er så absolutt mykje verre. Difor denne stakkars løvetanna - eg vil ikkje seie akkurat korleis eg assosierer, . . ein skal jo ikkje seie det, men la betraktaren sjølv få tenkje sitt (og så var det bluferdigheita da). . . Han er halvgammal, samansokken og skrukken som ein sprengd og utbrukt ballong, men bakom - om veret held seg - så ligg det ein ny vår, eller haust - med tindrande snøkvitt hår og ein fridom som den gylne tidlegare han, berre kunne drøyme om - om han hadde hatt vit til det da. - For no skal han snart få fykja!